PIETER AERTS

Pieter werd geboren op 15 augustus 1983, Moederdag in Antwerpen. Hij haalde goeie punten op school, ging elke week naar de scouts, het jeugdatelier en de muziekschool. Hij hield van schaken, was vindingrijk en creatief. Muziek werd zijn tweede taal.

 

Maar het ging mis. Tijdens zijn hogere opleiding kon Pieter de focus niet op zijn studies houden. Van de studentenbegeleiding kreeg hij de raad om professionele hulpverlening te raadplegen. Hij volgde dit advies op.

 

Pieter bleef niet bij de pakken zitten en besloot om voor een korte periode naar Griekenland te gaan. Even weg van alle drukte om voor zichzelf alles te ordenen. Dit verliep niet zoals voorzien. Hij belandde er in een psychose en werd opgenomen in de psychiatrie.

 

Tijdens de laatste tien jaar van zijn leven ging hij nog enkele keren voor zelfzorg in opname. Altijd in de reguliere geestelijke gezondheidszorg. Pieter was er gekend als een aangename cliënt in relatie tot de begeleiding en anderen.

 

Pieter zette zich steeds weer energiek in en in zijn muziek kon hij zich verdiepen. Ook voor talen had hij een bijzonder talent. Zo werd Pieter door zelfstudie een kei in de Griekse taal. Hij was iemand die het leven volledig omarmde.

​​​​

Op 9 juli 2019 liep het fout.

​

In de laatste dagen voor zijn doding gingen de bezorgde ouders met regelmaat langs Pieters woonst. Er werd niet open gedaan, ook telefonisch konden ze geen contact maken. Dit was ongewoon, de ouders verkeerden in onrust. Mogelijk doorleefde hun zoon een moeilijke periode en had hij hulp nodig. Of was hij misschien op reis? Hun onrust om het welzijn van Pieter nam toe, ze besloten de politie te vragen een kijkje te gaan nemen.

 

De politie reageerde snel en stuurde een ploeg ter plaatse. Ze klopten en bonkten op de deur en riepen Pieter toe. Toen hij hen antwoordde van achter zijn deur dat ze weg moesten gaan, vonden de agenten dit agressief klinken. Een tweede ploeg werd opgeroepen voor versterking.

 

Het slot werd opengebroken. De deur ging deels open en een agent dacht in Pieters hand een mes te herkennen. Onmiddellijk werd tweemaal geschoten, één kogel daarvan ging door de deur die hij opnieuw gesloten had. Gekwetst vluchtte hij weg van de beschieting tot achteraan in de studio. 

Vervolgens drongen de agenten de woning binnen en terwijl ze steeds dichter naderden vuurden ze nog 6 kwetsende kogels af waaronder een genadeschot. Pieter overleefde dit niet.

 

De verklaringen die de agenten over de doding aflegden zijn onvolledig en onbetrouwbaar. Teveel tegenstrijdigheden hebben we vastgesteld op basis van de feitelijke vaststellingen ter plaatse; ook uit autopsieverslag en de ballistische rapporten. Ook zijn er opvallend meer schoten gelost dan de agenten zich herinneren. Het kogelgat door de deur werd zelfs niet deftig onderzocht; de weg hiertoe nam 5 jaar in beslag! En zo zijn er bij de 7 ‘treffers’ nog een aantal vraagtekens.

 

Misschien nog het meest frappante van alles: Het mes waarmee Pieter zou hebben gedreigd of ‘aangevallen’…is nooit gevonden! Dit mes is onbestaand in het dossier, zo lezen wij in het rapport van de tactische zoeking onmiddellijk na de doding.

 

Al meer dan 5 jaar loopt het onderzoek naar de feiten. De ouders en Pieters broer trachten te achterhalen wat er die dag exact gebeurd is. Ze willen antwoorden, om het ware stervensverhaal van hun zoon te kennen. Ze willen ook eerherstel voor Pieter. Die is volgens de politie een gevaarlijk man.

 

Maar in het echt is Pieter slachtoffer van buitensporig politiegeweld. Het doodzwijgen van de brutale politie-actie is geen optie!