PIETER AERTS

Pieter werd geboren op 15 augustus 1983, Moederdag in Antwerpen. Hij haalde goeie punten op school, ging elke week naar de scouts, het jeugdatelier en de muziekschool. Hij hield van schaken, was vindingrijk en creatief. Muziek werd zijn tweede taal.

​

Maar het ging mis. Tijdens zijn hogere opleiding kon Pieter de focus niet op zijn studies houden. Van de studentenbegeleiding kreeg hij de raad om professionele geestelijke hulpverlening te raadplegen. Hij volgde dit advies op.

​

Pieter bleef niet bij de pakken zitten en besloot om voor een korte periode naar Griekenland te gaan. Even weg van alle drukte om voor zichzelf alles te ordenen. Dit verliep niet zoals voorzien. Hij belandde er in een psychose en werd opgenomen in de psychiatrie.

 

Tijdens de laatste tien jaar van zijn leven ging hij nog enkele keren in opname. Altijd in de reguliere geestelijke gezondheidszorg. Pieter was er gekend als een aangename patiënt in relatie tot de begeleiding en anderen.

​

Pieter woonde zelfstandig in zijn eigen woning. Hij zette zich steeds weer energiek in: in zijn muziek kon hij zich verdiepen. Ook voor talen had hij een bijzonder talent. Zo werd Pieter door zelfstudie een kei in de Griekse taal. Hij was iemand die het leven volledig omarmde.

​

Op 9 juli 2019 liep het fout.

​

In de laatste dagen voor zijn doding gingen de bezorgde ouders met regelmaat langs Pieters appartement. Er werd niet open gedaan, ook telefonisch konden ze geen contact maken. Dit was ongewoon, de ouders verkeerden in onrust. Mogelijk doorleefde hun zoon een moeilijke periode en had hij hulp nodig. Of was hij misschien op reis? Hun onrust om het welzijn van Pieter nam toe, ze besloten de politie te vragen een kijkje te gaan nemen.  

​

De politie reageerde snel en stuurde een ploeg ter plaatse. Ze klopten en bonkten op de deur en riepen Pieter toe. Toen hij hen antwoordde van achter zijn deur dat ze weg moesten gaan, vonden de agenten dit agressief klinken. Een tweede ploeg werd opgeroepen voor versterking.

​

Het slot werd opengebroken. De deur ging deels open en een agent dacht in Pieters hand een mes te herkennen. Onmiddellijk werd tweemaal geschoten, één kogel daarvan ging door de deur die Pieter opnieuw gesloten had. Gekwetst ging hij achteruit, verder weg van de deur. Vervolgens drongen de agenten zijn woning binnen en schoten nog zes keer… in zijn lichaam. Pieter overleefde dit niet.

​

De verklaringen die de agenten over dit incident aflegden, blijken onbetrouwbaar. Teveel tegenstrijdigheden zijn vastgesteld op basis van de lijkschouwing en de ballistische rapporten. Zo zijn er meer schoten gelost dan de agenten zich herinneren. Het kogelgat door de deur werd zelfs niet onderzocht. En zo zijn er nog een aantal vraagtekens.

​

Misschien nog het meest frappante van alles: het mes waarmee Pieter zou hebben gedreigd of 'aangevallen'… werd nooit gevonden! Dit mes blijkt onbestaand in het dossier.

​

 Al bijna vijf jaar loopt het onderzoek naar de feiten. De ouders van Pieter trachten te achterhalen wat er die dag exact gebeurd is. Ze willen antwoorden, om het ware stervensverhaal van hun zoon te kennen. Ze willen ook eerherstel voor hun zoon. Die is volgens de politie een gevaarlijk man. Maar in het echt: een slachtoffer van buitensporig politiegeweld.