In de rechtbank en in de pers

Eindelijk konden we onze zaak bepleiten. Op 6 oktober moesten de 4 agenten die Pieter hebben gedood voorkomen in de correctionele rechtbank in het Vlinderpaleis. Het werd een lange, bewogen dag. Ook de pers was erbij. Een overzicht van de verschenen artikels.

Persoverzicht

• 05/10/25 — De Standaard: Maandag verschijnen agenten die Pieter Aerts neerschoten voor de rechter

• 06/10/25 — ATV: "Vrijspraak gevorderd voor agenten die Pieter Aerts doodschoten: “Ze hebben van onze weerloze zoon een aanvaller gemaakt”

• 06/10/25 — De Standaard: Vier agenten voor de rechter voor dood Pieter Aerts: "Perfect volgens het boekje" versus "een waar bloedbad"

• 06/10/25 — VRT nws: Wettige zelfverdediging of inschattingsfout? Zes jaar na dood Pieter Aerts start proces tegen betrokken agenten

• 06/10/25 — VRT nws: Parket vraagt vrijspraak voor agenten die Pieter Aerts doodschoten

• 06/10/25 — GvA: "Wij hebben nooit de kans gekregen om te rouwen om Pieter" (zie hieronder)

• 07/10/25 — GvA: "Ze hebben van onze weerloze zoon een aanvaller gemaakt" (zie hieronder)

• 07/10/25 — Het Laatste Nieuws: "Agenten wanen zich God, rechter en beul"  (zie hieronder)

GvA, 06/10/25

"Wij hebben nooit de kans gekregen om te rouwen om Pieter"

Vandaag verschijnen vier politieagenten voor de rechter in Antwerpen. Ze moeten er zich verantwoorden voor de dood van Pieter Aerts (35), die in 2019 werd doodgeschoten in zijn appartement. Volgens de politie een kwestie van zelfverdediging, volgens zijn familie grof politiegeweld.

Zes jaar, twee maanden en 27 dagen. Zo lang hebben Nic Bauweraerts (65) en René Aerts (71) gewacht op hun moment voor de rechter. Vandaag is het dan eindelijk zover. Een rechtbank zal zich moeten buigen over de dood van hun zoon Pieter (35) op 9 juli 2019. Pieter Aerts, die al jaren met psychoses worstelde, stierf nadat vier agenten het vuur op hem hadden geopend tijdens wat een routinewelzijnscontrole had moeten zijn.

Volgens de agenten trok Aerts de deur open terwijl de conciërge zijn slot forceerde. Hij zou een mes in zijn handen hebben gehad en daarmee het hoofd van de conciërge hebben verwond, waarop de agenten het vuur openden. Volgens de ouders van Aerts klopt dat niet. Een onderzoek van De Standaard bracht verschillende problemen met het onderzoek aan het licht. Zo zat er een kogelgat in de deur, wat erop wijst dat er door de gesloten deur werd gevuurd. Nog opvallender: bij de verschillende huiszoekingen achteraf werd geen mes gevonden waarmee Aerts de agenten zou hebben aangevallen.

Voor de ouders van Aerts is aan dit proces een lange lijdensweg vooraf gegaan. Het onderzoek sleepte jaren aan, ongerijmdheden werden niet uitgeklaard, fouten werden niet rechtgezet. Tot overmaat van ramp weigerde het parket de agenten te vervolgen. Pas dit jaar besloot een rechter dat ze wel voor de rechtbank verantwoording moeten afleggen. Ze

worden vervolgd voor slagen en verwondingen met de dood tot gevolg.

"Het is alsof politieagenten geen daders kunnen zijn, alleen onschuldige, instrumentele doders. Dat zeg ik niet uit haat, het is een objectieve vaststelling"— René Aerts, vader van Pieter

Die juridische procedures hebben veel geld gekost, maar hoe zat het met de emotionele tol die jullie de afgelopen jaren hebben betaald?

René Aerts: "Alles wat we sinds die dag in 2019 hebben gedaan, was voor de zaak van Pieter. We zijn twee andere mensen geworden. Veel van wat mensen goesting geeft in het leven, is verdwenen. Zelfs iets eenvoudigs als een wandeling om je gedachten even te verzetten, werd een moment om na te denken over het dossier van Pieter. En dan heb ik nog niets gezegd over de boosheid om het onrecht dat onze zoon is aangedaan, die steeds meer gaat overheersen. Zeker naarmate je meer tegenwerk ondervindt en ongeregeIdheden tegenkomt in de loop van het onderzoek."

Nic Bauweraerts: "Elke dag is overleven. Opstaan en er opnieuw aan beginnen. Het eerste jaar heb je nog moed. Het moet wel een misverstand zijn geweest, we kunnen dat rechtzetten. Dan kregen we inzage in het dossier en zagen we hoeveel werk er aan de winkel was. Wij hebben nooit de kans gekregen om te rouwen om Pieter. Altijd neemt die boosheid weer de overhand. De goedheid van mijn zoon is onrecht aangedaan, zijn slachtofferschap is hem afgenomen."

"Wij hebben nooit een blijk van medeleven van enige overheid gekregen om het verlies van onze zoon"— Nic Bauweraerts, moeder van Pieter

Hoe heeft zich dat in jullie leven vertaald?

Aerts: "Wij zijn altijd mensen geweest die veel buitenkwamen, we waren actief in het verenigingsleven. We hebben ook allebei altijd in de zorg gewerkt. Dat leven bestaat niet meer. Beladenheid en de inzet voor Pieter kregen voorrang. We konden niet vertellen wat we ontdekten in het dossier, uit vrees het geheim van het onderzoek te doorbreken. Stel je voor dat we zo de zaak kelderden."

Bauweraerts: "Het gaat nog verder dan dat. Mensen doen de mooiste dingen voor ons, dat doet enorm veel deugd. Maar wij zijn soms beperkt in hoe we onze dankbaarheid kunnen uiten, omdat er zulke zware feiten en zon zwaar dossier boven ons hoofd hangen."

Die muur tussen jullie en de buitenwereld, heeft dat ook te maken met het feit dat het hier over de politie gaat?

Bauweraerts: "Wij vertellen over het geweld dat Pieter heeft meegemaakt, maar belichten evenzeer onze goede ervaringen met de politie."

Aerts: "We hebben onszelf op een gegeven moment de opdracht gegeven om op een bepaalde manier te communiceren. Je moet doseren hoe ver je mag gaan, hoe diepgaand of uitgebreid je kunt praten. Je mag mensen niet afstoten, niet iedereen kan dit aan. Het is alsof politieagenten geen daders kunnen zijn, alleen onschuldige, instrumentele doders. Dat zeg ik niet uit haat, het is een objectieve vaststelling. Onze zoon daarentegen, het slachtoffer, is van bij het begin verdacht gemaakt."

Hoe moet het anders?

Bauweraerts: "We hebben een paar aanbevelingen die we ook in de rechtbank willen uitspreken, in de hoop dat Pieters zaak een bijdrage kan zijn tot een toekomst waarin politiegeweld niet boven de wet kan staan."

Aerts: "Zo willen we dat er voor elk afgevuurd schot van een politieagent een impactanalyse en een evaluatie komen en dat die publiek toegankelijk zijn. Als je werkt voor de gemeenschap, moet je ook transparant zijn. Na een incident moeten de agenten uit elkaar gehouden worden, zodat ze niet onderling kunnen gaan afstemmen. Dat is in het geval van Pieter niet gebeurd. Gewone burgers worden zelfs in voorhechtenis opgesloten om

verdachten apart te houden, waarom zou een politieagent daaraan ontsnappen?"

Bauweraerts: "Ten slotte hebben wij nooit een blijk van medeleven van enige overheid gekregen om het verlies van onze zoon. Niet van de politieverantwoordelijken, niet van beleidsmakers. Een zielige manier om met mensen om te gaan."

GvA, 07/10/25

"Ze hebben van onze weerloze zoon een aanvaller gemaakt"

Het Openbaar Ministerie heeft maandag de vrijspraak gevraagd voor vier agenten die terechtstaan voor de dood van Pieter Aerts, een man met psychiatrische problemen die in 2019 door politiekogels om het leven kwam. "Ze verdienen het voordeel van de twijfel", aldus de openbare aanklager. Maar volgens de nabestaanden liegen de agenten al zes jaar over wat er werkelijk gebeurd is.

De vier politieagenten van de PZ Antwerpen die zich voor de correctionele rechtbank moeten verantwoorden, waren op 10 juli 2019 betrokken bij een fatale interventie in het studiootje van Pieter Aerts aan de Plantin en Moretuslei. Aerts kampte op het moment van de feiten met ernstige psychiatrische problemen, zoals psychosen. Het was op aangeven van zijn moeder dat de politie een kijkje ging nemen aan het appartement van Pieter. Zijn moeder maakte zich zorgen omdat haar zoon al enkele dagen geen teken van leven had gegeven.

De interventie verloopt niet zoals ze zou moeten verlopen. Pieter Aerts geeft aanvankelijk niet thuis. Wanneer de conciërge op vraag van twee leden van de interventiedienst probeert om het slot te forceren, escaleert de situatie razendsnel. De deur zou zijn opengegaan, waarna Aerts de deur dichtgeduwd zou hebben. Een agente die bij de interventie aanwezig is, roept "mes, mes, mes". Ze lost ook een schot door de deur, dat Pieter in de long zou treffen. De agente verklaart achteraf dat ze zich niet herinnert dat ze heeft geschoten. Ook de andere agent vuurt. De kogel ketst af op de deurstijl en een

muur.

"Wij hebben als burgerlijke partij hemel en aarde moeten bewegen om bepaalde zaken onderzocht te krijgen. Men vond het zelfs niet nodig om een reconstructie te organiseren om de waarheid te achterhalen" — Johan Vangenechten (advocaat nabestaanden)

De twee agenten hebben intussen versterking gekregen van twee collega's. Ze dringen het appartement van Pieter Aerts binnen en er volgen opnieuw schoten. Volgens de agenten is er vier keer gevuurd, maar uit het onderzoek blijkt dat er in totaal acht keer op Aerts is geschoten. De vier agenten verklaren formeel dat ze handelden uit zelfverdediging, omdat Pieter Aerts een mes zou hebben vastgehad. De conciërge, die bij de interventie lichtgewond wordt aan het hoofd, geeft achteraf toe dat hij eigenlijk niet heeft gezien of Pieter Aerts een mes of een ander wapen vasthad. Hij herinnert zich vooral dat de agente "mes, mes, mes" heeft geroepen.

Acht schoten

De nabestaanden van Pieter Aerts hebben van in het begin twijfels bij de verklaringen van de vier politieagenten. Die leggen eensluidende verklaringen af over een groot mes waarmee Pieter hen zou hebben aangevallen, maar in zijn studio werd nooit een mes of ander steekwapen aangetroffen. Ook de verklaringen van de vier agenten over het aantal schoten dat werd gelost, blijken niet te kloppen. Er werd maar liefst acht keer op Pieter geschoten: in de borst, in zijn flank, in zijn geslachtsdeel, in de benen en in een arm.

"Ik vind de verklaring van de agenten dat ze handelden uit zelfverdediging nog altijd plausibel. En als er twijfel is, dan moet dat in het voordeel van de verdachten spelen. Dat is een basisprincipe in onze rechtspraak" — Advocaat-generaal

Volgens advocaat Johan Vangenechten, die de ouders van Pieter al zes jaar bijstaat, hebben de agenten ook gelogen over de omstandigheden waarin werd geschoten. "De verklaringen die ze hebben afgelegd, zijn strijdig met de objectieve vaststellingen in het dossier. Zo verklaart een van de agenten dat hij op Pieter vuurde omdat hij op hem afgestapt kwam, maar als je kijkt naar de baan van de kogel kan dat niet. Alles wijst erop dat hij heeft geschoten terwijl Pieter al naast hem op de grond zat."

De ouders hekelen ook de manier waarop het onderzoek werd gevoerd. Zo was het de vader van Pieter Aerts die ontdekte dat er een kogelgat in de deur zat. Dat wijst erop dat de agente die "mes, mes, mes" heeft geroepen, in het wilde weg door de deur heeft geschoten van op de gang. De agente verklaarde na de feiten dat ze niet had geschoten. Of tenminste: ze kon zich niet herinneren dat ze had geschoten.

Vader René richtte zich tijdens het proces rechtstreeks tot de agenten. Hij zei dat vergiffenis voor hem heel moeilijk zou liggen, omdat de agenten volgens hem zes jaar lang hebben gezwegen en gelogen over wat er die dag in 2019 werkelijk is gebeurd. "Ze hebben van onze zoon een aanvaller gemaakt, terwijl hij een weerloze jongeman was."

'Blue wall of silence'

Meester Vangenechten had het over de 'blue wall of silence": een soort omerta onder politiemensen, die elkaar indekken en beschermen. "Wij hebben als burgerlijke partij hemel en aarde moeten bewegen om bepaalde zaken onderzocht te krijgen. Men vond het zelfs niet nodig om een reconstructie te organiseren om de waarheid te achterhalen. Maar als men nog maar denkt dat de conciërge het verhaal van de politieagenten zou kunnen herbevestigen, dan schiet men onmiddellijk in actie. Drie dagen na het telefoontje van de man, werd hij al verhoord."

Het Openbaar Ministerie richtte zich in het begin van het requisitoir tot de ouders en andere nabestaanden: "Laat er geen twijfel over bestaan: Pieter Aerts is voor mij het slachtoffer in deze zaak. Deze zaak is een groot drama, in de eerste plaats voor Pieter en zijn familie. Maar ook voor de politiemensen die hier voor de rechter staan zal dit een levenslang trauma blijven. Geen enkele politieman zit er op te wachten om zijn dienstwapen te trekken."

De advocaat-generaal gaf toe dat er veel zaken onopgehelderd bleven. "De vier agenten en de conciërge spreken van een aanval met een mes. Dat mes is nooit gevonden, maar dat betekent nog niet dat er géén aanval is geweest. Het zou ook kunnen dat de agenten in eer en geweten dachten dat ze werden aangevallen, en dat dat achteraf een verkeerde inschatting blijkt. Ik vind hun verklaring dat ze handelden uit zelfverdediging nog altijd plausibel. En als er twijfel is, dan moet dat in het voordeel van de verdachten spelen. Dat is een basisprincipe in onze rechtspraak. Ik kan me nu al de verontwaardiging voorstellen, maar ik vind in eer en geweten dat deze agenten het voordeel van de twijfel verdienen." Het vonnis volgt op 17 november.

HLN, 07/10/25

Proces van start zes jaar nadat politie Pieter doodschoot. "Agenten wanen zich God, rechter en beul"

Het OM heeit de vrijspraak gevorderd voor de vier agenten die Pieter Aerts (35) doodschoten. Zij waren in juni 2019 opgeroepen naar Aerts' appartement in Antwerpen na een hulpoproep van zijn ouders. Bij het binnengaan van het appartement liep het echter compleet fout. Acht pistoolschoten later was Pieter dood. De agenten claimen al sinds het begin van het onderzoek wettige zelfverdediging, maar dat hebben Pieters ouders nooit geloofd.

"Al 6 jaar wordt onze Pieter door het parket naar voren geschoven als misdadiger die een conciërge had aangevallen met een mes." Het was Pieters vader René die gisterochtend als eerste het woord mocht nemen in de rechtbank. Dat deed hij, zoals altijd, welbespraakt. Toch kon hij zijn woede moeilijk wegsteken.

"Tot vandaag wordt die bestempeling tot dader niet gewijzigd. En de agenten die hem neerschoten voelen zich daardoor gesterkt. Ze wanen zich God, rechter en beul." Hij sprak voordat de zitting aanving ook nog kort tot de agenten zelf. "Wij zijn door de jaren heen diep gegriefd door jullie vernederende, respectloze houding. Hopelijk krijgen jullie in de loop der jaren wat meer dankbaarheid voor het geschenk van het leven. Pieter hechtte daar veel waarde aan."

"We zijn door de jaren heen diep gegriefd door jullie vernederende respectloze houding" — Vader René tegen agenten

'Fuck you! Go away!'

Op 9 juli 2019 ging een ploeg van PZ Antwerpen ter plaatse bij het appartementsgebouw waar Pieter Aerts woonde aan de Plantin en Moretuslei. Zijn ouders hadden hen gebeld om een zorgcheck te gaan doen, aangezien ze al een paar dagen niets meer van hem gehoord hadden. Eenmaal voor zijn deur probeerden de agenten geruime tijd contact met Pieter te leggen. Uiteindelijk liet Pieter van zich horen door te roepen: "Fuck you! Go away!"

Vanaf dan wordt het verhaal onduidelijker. De agenten halen conciërge Albert S. erbij om te proberen het slot te openen en vragen ook om versterking. Een tweede ploeg komt erbij en men zet zich klaar om het appartement binnen te gaan. Plots gaat, volgens de agenten, de deur open en haalt Pieter uit met een mes naar de conciërge. Die raakte gewond aan zijn hoofd.

"Het blijkt later een wondje van 1,5 cm te zijn," pleitte Johan Vangenechten, advocaat van René en Nic Aerts. "Bovendien weten we al langer dat er tijdens het onderzoek, zelfs na twee keer het appartement doorzoeken, geen mes is teruggevonden met het DNA van de conciërge erop. De conciërge verklaart ook enkel gezien te hebben dat er iets geel-oranje op hem af kwam."

8 ballistische verslagen

Maar de agenten menen een dreiging te hebben gezien. "MES!" roept de vrouwelijke agente. "SCHIET! SCHIET, VERDOMME!" valt te horen. En er vallen twee schoten, elk uit een ander pistool. Eén ervan ketst af tegen de deurstijl en belandt tegen de bezetting in de gang. Het tweede schot treft Pieter evenwel in de borst en blijkt later dodelijk te zijn. De agente die het schot loste, claimde later niet meer te weten dat ze überhaupt geschoten had. Ook kon ze zich niet meer herinneren of het schot door de deur was gegaan of niet.

Geëxecuteerd

"Dan gingen de andere twee agenten naar binnen en éen van hen zag Pieter in het midden van de kamer staan," ging Vangenechten verder. "Hij schoot nog eens, sommeerde dat hij rustig moest zijn. Pieter bewoog naar de achterkant van de studio, maar er volgt nog een schot. In totaal telt men acht schoten, want er worden acht hulzen gevonden."

Opvallend: het kogeltraject van minstens één projectiel liep van boven naar beneden door Pieters lijf. Aangezien hij een grote man was, is daarvoor, volgens Vangenechten, maar één verklaring. "De agent die dat schot heeft gelost moet naast een knielende Pieter hebben gestaan en hem zo hebben neergeschoten. Enkele hulzen lagen ook in de reiskoffer naast hem. Die kunnen maar op één manier daar terecht zijn gekomen. Ze hebben hem gewoon neergekogeld. Maar toch houden ze vol dat ze zich niet alle schoten kunnen herinneren. Dat is de collectieve leugen die ze vertellen. Ik geloof daar geen snars van. Drie of zelfs vier schoten blijven onverklaard."

Het OM behield bij monde van de procureur nochtans de positie die ze altijd heeft ingenomen. Namelijk dat de vier agenten gehandeld hebben uit wettige zelfverdediging. "Er wordt gezegd dat justitie deze agenten een hand boven het hoofd wil houden, maar niets is minder waar." Hij vroeg uiteindelijk de vrijspraak voor alle vier de agenten. "Feit is dat alle beklaagden Pieters gedrag als agressief en gevaarlijk ervoeren. Als getrainde agenten trokken ze een conclusie en moesten ze snel reageren. Het is mogelijk dat ze een inschattingsfout hebben gemaakt. Er werd uiteindelijk geen mes aangetroffen, zoals zij beschreven hadden, maar daarover bestond op het moment van de feiten geen zekerheid." Wel moesten er lessen getrokken worden uit wat er gebeurd was, aldus de procureur. "Niet enkel voor de familie is dit traumatisch geweest. Geen enkele agent zit te wachten op de dag dat hij zijn vuurwapen moet gebruiken. Ze zullen nu wel twee keer nadenken voordat ze dat opnieuw doen. In de toekomst zullen hopelijk bodycams meer duidelijk scheppen in zulke dossiers."

"Geen enkele agent zit te wachten op de dag dat hij zijn vuurwapen mag gebruiken" — PROCUREUR

Aangevallen of niet?

De advocaten van de agenten sloten zich bij dat betoog aan. "De burgerlijke partijen hebben, hoewel ik hun verdriet en wantrouwen begrijp, vanaf het begin tunnelvisie gehad in dit dossier," pleitte Dimitri Dedecker voor één van de inspecteurs. "Pieter Aerts was een psychotisch patiënt en hij had alcohol in zijn bloed. Het staat vast dat er uitgehaald werd naar de conciërge en die man bloedde hevig. Achteraf bleek dat een klein wondje te zijn, maar dat konden de agenten op dat moment niet weten."

Volgens hem is de wettige zelfverdediging duidelijk. "Er was geen andere manier om de conciërge en henzelf te verdedigen. lemand met een psychose kan heel gevaarlijk zijn."

Volgens de burgerlijke partijen was Pieter echter al zo zwaar getroffen na het schot door de deur dat het voor hem onmogelijk was om nog een aanval in te zetten. "Men moet de wettige zelfverdediging aannemelijk maken," aldus Vangenechten op het laatst. "Dan moet men niet met zulke halfslachtige, tegenstrijdige verklaringen afkomen."

Vonnis op 17 november.