Naar het Hof van Beroep

Sinds 9 juli 2019 hebben we een lange, moeizame tocht door justitie afgelegd. Eerst verloren we Pieter, daarna ook het vertrouwen in de rechtstaat. In onze zoektocht naar wat écht gebeurd is, werden we voortdurend tegengewerkt door justitie. Ook bij het vonnis op 17 november heeft de rechtbank haar werk allesbehalve correct uitgevoerd. Daarom gaan we in beroep.

In de rechtbank gaat het over feiten.

Hierbij een feitelijk overzicht van enkele sleutelmomenten.

• 9 juli 2019 — Pieter wordt gedood door 8 politiekogels. Dit is de start van een bijna 6 jaar durend vooronderzoek.
  

• 5 februari 2025 — Zitting van de raadkamer. De procureur vordert de niet-vervolging van de agenten.
  

• 19 februari 2025 — Uitspraak van de raadkamer. De rechter oordeelt duidelijk: “Er was geen mes.” De 4 agenten worden doorverwezen naar de correctionele rechtbank.
  

• 6 oktober 2025 — Zitting van de correctionele rechtbank.

  • Vóór de zitting wordt de vooraf aangeduide voorzitter van de rechtbank vervangen.

  • Nóg een wissel: na de raadkamer werd een andere procureur aangesteld. Het Openbaar Ministerie (O.M.) duidt hiervoor zelfs een advocaat-generaal aan. Een motivatie voor die wijziging krijgen we niet. Tijdens de zitting vraagt de nieuwe procureur opnieuw om de agenten niet te vervolgen.

  • De advocaten van de agenten stellen dat de 8 afgevuurde kogels een noodzakelijk verweer waren tegen het denkbeeldige gevaar dat ze Pieter toeschrijven, zelfs als er helemaal geen mes was. Van geen enkel schot kan evenwel een realistische reconstructie worden gemaakt.

  • Wij geven aan dat bijna alle 8 kogeltrajecten niet overeenstemmen met de verklaringen van de agenten of helemaal niet verklaard worden.

• 17 november 2025 — Vonnis van de correctionele rechtbank.

  De rechter volgt de procureur (O.M.) en vervolgt de 4 agenten niet.

We stellen ons ernstige vragen bij dit vonnis.

• Het schot door de deur bezorgde Pieter een doorbloede klaplong. Dit cruciale feit werd genegeerd door de rechtbank. Het deurschot lijkt voor hen niet eens te bestaan.

• Er was geen mes of een ander wapen. Sporen op de vloer geven aan dat Pieter net naar achter in zijn studio vluchtte, waar hij 6 kogels te verwerken kreeg. Dit gedrag lijkt ons tegengesteld aan dreiging, waarvan hij wordt beschuldigd. 

• De 6 schoten, waaronder het dodelijk schot, werden afgevuurd van dichtbij tot heel nabij. Het verwondingspatroon in Pieters lichaam doet vermoeden dat de agenten handelden met de intentie om pijn, vernedering en dodelijke schade toe te brengen. De voorstelling van de totaalactie werd evenwel niet opgenomen in het vonnis van de rechtbank.

• Uit dit vonnis blijkt ook niet dat de rechter elke plausibele mogelijkheid die naar de waarheid kan leiden, in overweging heeft genomen.

Met deze vragen en vaststellingen trekken wij naar het Hof van Beroep. Na meer dan 6 jaar onderzoek zullen we opnieuw elk feit voorleggen.

• We voelen ons genoodzaakt elk schot én het volledige verloop van de dodelijke actie te bespreken, omdat de rechter, de procureurs en de agenten tot op vandaag zwijgen over deze schoten.

• We moeten zelf de mogelijke oorzakelijke momenten in het ontstaan van de dodelijke actie aanreiken. Wat ook de oorzaak is, het blijft een situatie waarin géén denkbeeldig mes voorkomt.

• Pieters dood is een feit, geen illusie. Het is ook géén inbeelding dat meerdere schottrajecten niet overeenstemmen met de verklaringen van de agenten. Wij kunnen die trajecten verduidelijken op basis van analyses van ballistische experts, opgenomen in het dossier. Zélfs voor de 4 niet-genoemde schoten.

• Ons wantrouwen tegenover de agenten groeit naarmate zij de waarheid geweld aandoen. Hun bizarre relaas gaat zelfs zo ver dat Pieter volgens hen nog 2 keer zou hebben aangevallen nadat hij al dood was, uiteraard opnieuw met een “groot mes”. De reconstructie die wij maakten, blijft aanzienlijk sterker aan de feiten verbonden.

Wij weten dat velen onze juridische wandeling in het hart dragen.

Wij zijn en blijven iedereen erg dankbaar voor elk gebaar en alle steun.

We houden jullie op de hoogte.

Nic & René